„Mały klaps – wielka krzywda”

Przemoc to każde działanie, które rani – fizycznie lub psychicznie. To nie tylko bicie, krzyk, czy szarpanie, ale także groźby i słowa, które poniżają. To również zaniedbanie czy ignorowanie potrzeb dziecka.

Należy pamiętać, że każdy akt przemocy narusza granice i godność człowieka pozostawiając ślad przede wszystkim w psychice osoby tego doświadczającej. My dorośli często usprawiedliwiamy swoje zachowanie mówiąc „ to dla twojego dobra”, „ to twoja wina bo wyprowadziłeś mnie z równowagi”. W tych momentach, w chwilach tak naprawdę naszej bezradności dajemy klapsa. Przecież często słyszymy  stwierdzenia, że „klaps to nie bicie” albo że „małe lanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło”. Dlatego karząc dziecko stosujemy w naszym odczuciu metodę wychowawczą, jednak czy tak jest naprawdę? Czy jeśli damy niewinnego klapsa to będzie to działanie wychowawcze? Czy może forma przemocy? Odpowiedź jest jedna – klaps to forma przemocy! Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem przemoc to działanie wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną naruszające prawa lub dobra osobiste drugiej osoby. Zatem klaps to przemoc, to bowiem nic innego jak akt zadania bólu dziecku – a każde uderzenie, nawet lekkie, uczy lęku, a nie szacunku.

Do Zespołu Interdyscyplinarnego w Obornikach trafiają procedury Niebieskie Karty, gdzie jako formę stosowania przemocy wskazano bicie w postaci dawania klapsów. Wielu dorosłych nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że takie postępowanie rani nie tylko ciało, lecz także emocje i zaufanie dziecka. Badania psychologów i pedagogów są jednoznaczne: dzieci, które doświadczają przemocy fizycznej, nawet w łagodnej formie, częściej odczuwają lęk, wstyd i złość. Uczą się, że siła i przemoc są sposobem na rozwiązywanie konfliktów. Zamiast szacunku do rodziców – pojawia się strach. Zamiast rozmowy – milczenie i poczucie winy.

Warto pamiętać, że wychowanie bez przemocy nie oznacza braku granic. To budowanie relacji opartej na rozmowie, zrozumieniu i konsekwencji. Zamiast kar – warto stosować naturalne konsekwencje, tłumaczyć i wspierać. Dzieci nie potrzebują bólu, by zrozumieć, co jest dobre, a co złe. Potrzebują dorosłych, którzy pokażą im to swoim przykładem, cierpliwością i miłością. Nie usprawiedliwiajmy klapsa słowami: „mnie też bili i wyrosłem na porządnego człowieka”. Wychowanie bez przemocy to nie moda – to prawo dziecka i obowiązek dorosłych. Dzieci potrzebują dorosłych, którzy pokażą im, że złość można wyrazić słowami, a błędy są okazją do nauki, nie do upokorzenia.

Dlatego zachęcamy wszystkich mieszkańców gminy, aby reagowali, gdy są świadkami przemocy wobec dzieci – również tej „najłagodniejszej”. Wystarczy jeden telefon, by przerwać krzywdę. W sytuacjach niepokojących można zgłaszać się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Obornikach lub bezpośrednio kontaktować się z Zespołem Interdyscyplinarnym.

Wspólnie możemy więcej – dla dzieciństwa bez przemocy.

Pamiętaj – „Skuteczni razem”

Ośrodek Pomocy Społecznej  w Obornikach  tel. 61 29 62 737                 

Komenda Powiatowa Policji w Obornikach tel. 112, 47 772 42 11

Niebieska Linia  tel.   800 120 002                   

Telefon Zaufania   tel.  116 111                      

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę  tel. 800 100 100