Z kart historii – 100 rocznica III Powstania Śląskiego

Zbliża się setna rocznica III Powstania Śląskiego. Skłania ona społeczność Górnego Śląska do podejmowania różnorodnych inicjatyw mających na celu upamiętnienie i uczczenie tamtych wydarzeń. Oborniki w odpowiedzi na apel Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, przyłączają się do akcji wywieszając na terenie miasta biało – czerwone flagi. Propozycja poza symbolicznym znaczeniem, wnosi ważny element do edukacji społecznej; służy uświadomieniu ogółowi społeczeństwa wydarzeń i postaci, które wpisały się w historię walk o przynależności Górnego Śląska do Polski.

III Powstanie Śląskie wybuchło w nocy z 2 na 3 maja 1921 r. Trwało do polsko-niemieckiego porozumienia o zawieszeniu broni zawartego 5 lipca 1921 r. Jest jednym z niewielu zwycięskich polskich powstań narodowych. Znacząco wpłynęło na ostateczną decyzję Ligi Narodów, a następnie Rady Ambasadorów o korzystniejszym niż pierwotnie planowano podziale Górnego Śląska pomiędzy Niemcy a Rzeczpospolitą Polską. Rzeczypospolitej przyznano 29 proc. terytorium zamieszkanego przez 46 proc. ludności. Jednocześnie był to obszar, na którym znajdowała większa część przemysłu: m.in. 53 z 67 kopalń oraz 9 z 14 stalowni.

Objęcie tzw. polskiego Górnego Śląska przez Rzeczpospolitą, które nastąpiło oficjalnie w czerwcu 1922 r., miało dla rozwoju Polski ogromne znaczenie. Bez tego najmniejszego wówczas województwa byłaby zupełnie innym państwem – rolniczym i pozbawionym m.in. węgla, cynku i stali, a nie rolniczo-przemysłowym.

Należy podkreślić, że wybuch Powstania odbił się szerokim echem w całej Polsce. Niemal od razu przez cały kraj przetoczyła się fala wieców poparcia – od Białegostoku, Będzina, Bochni, Brześcia, Ciechanowa, Częstochowy, Dobrzynia przez Grójec, Krzemienie, Mińsk Mazowiecki, Lwów, Łęczycę, Łomżę, Łódź aż po Poznań, Poddębice, Pułtusk, Radom, Węgrów, Zawiercie.

Już 3 maja mieszkańcy Warszawy wiecowali przed poselstwami państw Ententy. w Krakowie uczestnicy manifestacji oświadczyli, że „cała ludność polska jest gotowa stanąć do pomocy powstańcom górnośląskim”. Studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczo-Hutniczej 4 maja zadeklarowali, że w każdej chwili są gotowi wstąpić w szeregi górnośląskie. Z kolei studenci uczelni warszawskich na wiecu 6 maja wyrażali powstańcom śląskim „hołd najgłębszy” i „wdzięczność najszczerszą i wiarę niezachwianą, że posiew ich krwi nie zostanie stracony”.