Sołtys: Stanisław Pakuła
Źródła historyczne o Bąblinie po raz pierwszy wspominają w roku 1388. Na przestrzeni wieków nazwa wsi ulegała zmianom; dawniej nosiła miano Bądlino od nazwiska właściciela, Macieja Jada Bądlińskiego, herbu Leszczyc. W 1394 roku wieś została przejęta przez rodzinę Objezierskich, herbu Nałęcz. Już wtedy działał tu młyn wodny napędzany dwoma kołami. W drugiej połowie XV wieku wieś została podzielona. Objezierscy zachowali część wsi, ale druga przypadła pani Helenie Raciborskiej, żonie Jana Ostroroga. Nie wiadomo kto odziedziczył po niej część wsi. Wiemy natomiast, że w XVI wieku dobra bąblińskie były podzielne między Roztworowskich i Kiszewskich. W 1830 roku dobra bąblińskie zostały zakupione przez rodzinę Dobrzyckich, herbu Leszczyc. Ta rodzina miała niemałe zasługi dla zachowania polskości w dobie zaborów. Wielokrotnie gościła ludzi sztuki tworzących wbrew nakazom i zakazom władz pruskich. Z tą rodziną i posiadłością wiąże się historia majora Mikołaja Dobrzyckiego, żołnierza napoleońskiego, powstańca listopadowego i uczestnika powstania wielkopolskiego z 1848 roku, w którym to poległ. Został on pochowany w pałacowym parku. Bąblin był ostoją polskości do 1890 roku, gdyż wtedy rodzina Dobrzyckich została zmuszona przez zaborcę do sprzedaży posiadłości, a nowym właścicielem został Niemiec. Pan Schmidt – bo tak się nazywał – postanowił w 1906 roku przekazać wieś na rzecz Komisji Kolonizacyjnej, której zadaniem było osiedlanie Niemców celem przeprowadzenia germanizacji nieniemieckich ziem.
Z rozparcelowania przez Komisję Kolonizacyjną powstały dwie nowe wsie: Bąbliniec i Bąblinek, wówczas też sprowadzono w te tereny niemieckich osadników. Z pałacu i parku utworzono w 1910 roku ośrodek leczniczo-wypoczynkowy dla niemieckich kolejarzy. W 1922 roku polscy kolejarze wykupili ośrodek i nadali mu nazwę – Letnisko Kolejowców w Zamku w Bąblinie, który działał do 1934 roku. W 1934 roku obiekt został zakupiony przez Księży Misjonarzy Świętej Rodziny z Górki Klasztornej koło Wyrzyska, którzy utworzyli tu Dom Misyjny. Duchowni byli dwukrotnie z pałacu usuwani – pierwszy raz w czasie II wojny światowej i drugi w 1952 roku w okresie represji stalinowskich. Całość majątku odzyskali dopiero w 1971 roku i posiadają ją po dziś dzień jako Dom Rekolekcyjny Bąblin. Pałac w obecnej formie został zbudowany pod koniec XIX wieku i zlokalizowany jest w trzyhektarowym parku o charakterze krajobrazowym.
W 1921 roku w Bąblinie mieszkało 243 ludzi w 33 domach. W 2023 roku było to 263 mieszkańców.
Nad bezpieczeństwem pożarowym mieszkańców wsi czuwa oddział Ochotniczej Straży Pożarnej. Na rzecz lokalnej społeczności aktywnie działa tu także Koło Gospodyń Wiejskich.
