Sołtys: Wojciech Partyka
Pierwsza wzmianka źródłowa pochodzi z 1257 roku, kiedy to wieś otrzymał za zasługi komes Janko od księcia Bolesława Pobożnego. Prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku Chowanowo – bo tak wówczas się nazywało – zostało podzielone na dwie wsie: Stara Wieś i Nowa Wieś. W tym okresie Kowanowo należało do starostów obornickich i wójtów Obornik. Jednym z nich był wójt Maciej, znany z uposażenia kościoła św. Ducha m.in. dziesięcinami z czterech łanów z Kowanowa. W 1535 we wsi znajdowała się karczma będąca własnością niejakiego Sierosławskiego. Potop szwedzki z lat 1655-1660 spowodował wyludnienie i upadek wsi. Nie wiemy, kiedy i jak podniosła się ona z upadku, gdyż informacje, jakie obecnie posiadamy, urywają się na ponad 200 lat. W 1883 roku folwarki w Kowanowie należały do niemieckiej rodziny Busse, która posiadała je do 1902 roku. Rodzina Busse zachowała spory majątek we wsi na dłużej, bo aż do końca drugiej wojny światowej.
W 1883 roku w Kowanowie mieszkało 180 ludzi w 15 domach. 140 z nich stanowili Niemcy, a 40 – Polacy. W 1931 roku żyło tu 173 mieszkańców, prawie wyłącznie Polaków. W 2023 roku liczba mieszkańców wsi wynosiła 251.
Na terenie Kowanowa znajduje się dworek, który został prawdopodobnie wybudowany przez Leopolda Busse około 1870 roku. Dziś w przebudowanym budynku znajduje się restauracja.
Mieszkanki Kowanowa aktywnie działają w lokalnym Kole Gospodyń Wiejskich.
